[ad_1]
به گفته دانیل کرفر مورخ ، پدر جمهوری فدرال به پرویتین معتاد بود ، که توسط نازی ها هنگام حمله به لهستان معرفی شد.
کنراد آدنوئر به عنوان پدر جمهوری فدرال آلمان به تاریخ پیوست ، آلمان پس از فاجعه نازیسم سرانجام در غرب و اروپا لنگر انداخت. رهبر دموکرات مسیحی به مدت 14 سال در قدرت ، رهبر حزب دموکرات مسیحی نه تنها رئیس فدرال بود یکی از قدیمی ترین رهبران دولت در جهان استوی هنگام انتخاب 73 سال داشت و در زمان برکناری 87 سال داشت ، که سعی داشت از آن اجتناب کند.
با این حال ، “پیرمرد” ، همانطور که در داخل و خارج CDU نامیده می شود ، هرگز علائم منطقی سن خود را نشان نداد. برعکس ، او در اعمال قدرت خود همیشه بسیار پرانرژی و فعال بود ، قادر بود با سهولت و اشتیاق در برابر وزن موقعیت ، به ویژه سفرهای ناجور آن زمان ، جلسات طولانی کابینه یا بحث های آزار دهنده در بوندستاگ مقاومت کند. فقط چند ساعت خواب طول کشید تا به کانزلرامت رسید ، به عنوان حسادت سالم و تازه مانند کاهو.. چطور ممکن بود؟
به گفته مورخ برلین دانیل کرفر، نویسنده Kampf ums Kanzleramt (نبرد صدر اعظم) ، راز نشاط آدنوئر نام بسیار مشخصی داشت: پروویتین، مت آمفتامین ، در سال 1934 توسط داروساز ثبت اختراع شد تئودور تملر، که صدراعظم مصرف کننده همیشگی آن بود.
دفتر خاطرات کودک شما
به عنوان مدرک قطعی کشف ، کرفر خاطرات پسر آدنوئر را نقل می کند، پاول ، که در ضبط 2 نوامبر 1964 ، که تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است ، نوشت: “پدر هنوز زنده و سالم است ، مثل همیشه ، در ساعت 2 او یک قرص پروویتین خورد و حالا او باید چیزی حدود 15 قرص خواب بنوشد تا خوابش ببرد. چطور می توانید آنطور زندگی کنید؟ “
در آن زمان ، صدراعظم پیشین 88 ساله بود و یک سال زودتر ریاست جمهوری را ترک کرد ، و جایگزین رقیب ابدی خود شد ، لودویگ ارهارد. به گفته مورخ ، دفترچه خاطرات پل آدنوئر به وضوح این را نشان می دهد پروویتین یک عادت ریشه دار بود یا بهتر بگوییم وابستگی واقعی به رئیس وزیر قدیمی.
آنچه این فرضیه را بیش از پیش قابل قبول می کند ، نقش محوری است که پروویتین از نیمه دوم دهه 1930 ، هنگامی که به یک داروی انبوه تبدیل شد ، در جامعه آلمان بازی کرده است. در واقع ، به لطف کمپین تبلیغاتی عالی ، تملر قرص جادویی را مد روز کرد: این خستگی را برطرف می کند ، با افسردگی مبارزه می کند ، مردم را سرخوش می کند و به طور خلاصه باعث افزایش Zeitgeist از دوران جدید نازی ها. آنها حتی به شکل میله شکلات به صورت آزاد فروخته می شوند ، این دارویی بود که توسط بسیاری از کاربران در بخشهای مختلف استفاده می شد– حرفه ای ها ، کارمندان ، دانشجویان ، هنرمندان ، کارمندان ادارات و حتی زنان خانه دار.
داروی ورماخت
اما بالاتر از همه، پروویتین به عنوان “داروی ورماخت” شناخته شد، ارتش رایش سوم. هنگامی که هیتلر در سال 1939 به لهستان حمله کرد ، پزشکان نظامی که با این محصول و اثرات آن آشنا بودند ، پیشنهاد کردند که برای بهبود کار سربازان در مقیاس وسیع استفاده شود: “ماده ای با ارزش نظامی”. اوتو رانکه، رئیس روانشناسان ارتش ، با وجود رزرو برخی از همکارانش. ژنرال ها مخالفتی نکردند. برای فون کلیست ، گودریان و رومل، توزیع پروویتین به نیروها به همراه جیره روزانه آنها فقط می تواند به برنامه های بلند پروازانه آنها برای حمله کمک کند.
بنابراین ، در ماه مه 1940 ، ظرفیت مقاومت ارتشهای آلمان به یک عامل تعیین کننده در حمله به فرانسه از طریق بلژیک و هلند تبدیل شد: سربازان نازی بدون وقفه در 72 ساعت به آردن پیشروی کردند، و فقط در چهار روز فرانسوی ها نابود شدند. البته اثر تعجب آور ، تدارکات و برتری فنی. بلکه مردان قابل لمس را نیز لمس کرد. “حمله رعد اسا توسط آمفتامین ها”، نتیجه گیری می کند پیتر لکنت زبان دارد، مورخ پزشکی.
وابستگی بیش از حد
اما مانند همه پیروزی های دوپینگ ، عواقب آن دوام زیادی نداشت. در حقیقت ، همانطور که اولر می نویسد ، بذر فاجعه از قبل در موفقیت های اولیه ارتش های هیتلر پنهان مانده بود. و لحظه ای فرا رسید که مواد مخدر دیگر کار نکرد ، اعتیاد بیش از حد شد و پرویتین برای زنده ماندن در باتلاق های برفی روسیه وجود نداشت یا در صحرای آفریقای شمالی.
به گفته کوفر ، آدنوئر احتمالاً در دهه 1930 ، هنگامی که این محصول به اوج محبوبیت خود رسید ، با آمفتامین تماس پیدا کرد. با این وجود مورخ نتیجه می گیرد که گرچه “داروی ورماخت” به موفقیت های سیاسی آدنوئر کمک کرد هیچ چیز نمی تواند بزرگترین شایستگی تاریخی او را تحت الشعاع قرار دهد: پس از بازگرداندن آلمان به مسیر دموکراسی ، بازار آزاد و ادغام اروپا.
با توجه به معیارهای
من بیشتر می دانم
[ad_2]